Dziedzictwo Orquídei Diviny

"Dziedzictwo Orquidei Diviny" to piękna, baśniowa powieść obyczajowa, pełna magii, tajemnic, nadprzyrodzonych zjawisk, mówiąca o relacjach rodzinnych jak i ich braku.
Historię poznajemy w dwóch płaszczyznach czasowych przy czym stopniowo odkrywane sekrety z przeszłości pozwalają zrozumieć wydarzenia współczesne.
Przez mnogość postaci początkowo można pogubić się kto jest kim i z kim spokrewniony, ale na szczęście żeby ułatwić zadanie na samym początku książki mamy drzewo genealogiczne rodu Montoyów,, co zdecydowanie ułatwia poznawanie rodziny i rodzinnych koligacji, a trochę ich tam jest 🤣.
Całe szczęście wykreowane przez Cordove postaci są barwne, charakterystyczne, niesztampowe i dobrze dopracowane przez co po początkowych problemach i zaznajomieniu się z imionami łatwo przychodzi zapamiętywanie ich.

Nie ukrywam, że przez to pewnie, że nieczęsto sięgam po tego typu literaturę dosyć ciężko było mi przestawić mój mózg na rzeczywistość pełen dziwnych stworzeń i wydarzeń tym bardziej, że nie jest to świat w 100% fantasy, a mamy tu do czynienia z realizmem magicznym, co już totalnie ryło mi beret 🤣.
Niemniej jednak uważam, że jest to piękna, hipnotyzująca, barwna powieść latynoamerykańska, z magicznym klimatem, może nieco surrealistyczna ale czyż nie takie są książki fantasy? A to wszystko okraszone nienachalnym poczuciem humoru i co najważniejsze, czyta się bardzo szybko i przyjemnie, cieszę się, że po nią sięgnęłam.

"Dziedzictwo Orquidei Diviny" to piękna, baśniowa powieść obyczajowa, pełna magii, tajemnic, nadprzyrodzonych zjawisk, mówiąca o relacjach rodzinnych jak i ich braku.
Historię poznajemy w dwóch płaszczyznach czasowych przy czym stopniowo odkrywane sekrety z przeszłości pozwalają zrozumieć wydarzenia współczesne.
Przez mnogość postaci początkowo można pogubić się kto jest...

Duże rozczarowanie. Bohaterowie nieciekawi, akcja mnie wynudziła. Momentami była na tyle dziwna, że zastanawiałam się czy czegoś nie ominęłam. Po skończeniu ciężko mi było powiedzieć o czym ona tak de facto była.
Zdecydowanie odradzam czytanie.

Duże rozczarowanie. Bohaterowie nieciekawi, akcja mnie wynudziła. Momentami była na tyle dziwna, że zastanawiałam się czy czegoś nie ominęłam. Po skończeniu ciężko mi było powiedzieć o czym ona tak de facto była.
Zdecydowanie odradzam czytanie.

Przyjemna, bajkowa młodzieżówka, przypominała mi disnejowskie "Nasze magiczne Encanto". :)

Przyjemna, bajkowa młodzieżówka, przypominała mi disnejowskie "Nasze magiczne Encanto". :)

Jest to powieść dosyć nietypowa, z gatunku fantasy, ale może to tylko moje odczucie, ponieważ zdecydowanie niewiele przeczytałam lektur z owego gatunku.

Mamy tutaj kilka perspektyw. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, a bohaterowie, choć świetnie zarysowani, nie byli w stanie jakoś szczególnie zdobyć mojej sympatii. No może poza jedną postacią, tytułową Orquideią i jej wnuczką Marimar.

Do bólu współczesna część powieści miesza się z niewiarygodnym światem magii, morskich stworów czy duchów. Pojawiają się zjawiska paranormalne i wydarzenia, których gdzieś tam z tyłu głowy się spodziewałam, ale gdy przychodziło je prześledzić na kartach książki, wprawiały mnie w konsternację.

Mam wrażenie, że potencjał fabuły nie został do końca wykorzystany. Przedni pomysł na coś ciekawego, wciągającego, zamknięty w 400 stronach, to trochę za mało. W efekcie tego 3/4 życia głównej bohaterki zostało opisane w kilku zdaniach.

Początki, młodość i perypetie z pierwszym mężem Orquidei stanowiły tutaj kanwę wydarzeń. W porządku, w końcu to, co wydarzyło się wtedy, zawarzyło na losie jej wnuków i dzieci. Mimo wszystko, czegoś mi tu zarakło.

Jest to powieść dosyć nietypowa, z gatunku fantasy, ale może to tylko moje odczucie, ponieważ zdecydowanie niewiele przeczytałam lektur z owego gatunku.

Mamy tutaj kilka perspektyw. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, a bohaterowie, choć świetnie zarysowani, nie byli w stanie jakoś szczególnie zdobyć mojej sympatii. No może poza jedną postacią, tytułową Orquideią i...

Śmiało mogę powiedzieć, że to jedna z ciekawszych współczesnych powieści latynoamerykańskich z elementami realizmu magicznego, jaką udało mi się ostatnio przeczytać.
To opowieść o rodzinie Montoya , którą zapoczątkowała postać przybyłej z Ekwadoru do Stanów - Orquidea Divina. Nestorkę rodu czytelnik poznaje u schyłku jej życia, kiedy jej potomkowie otrzymują zaproszenie do domu w magicznej krainie Czterech Rzek na ceremonię umierania.
Powieść pełna magii, nadprzyrodzonych zjawisk i opisów przeplatana realnymi wątkami życia jej bohaterów. Akcja toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych, współcześnie oraz kilkadziesiąt lat wstecz, kiedy na świat przyszło nieślubne dziecko Orquidea w czasie o najbardziej niesprzyjającym układzie planetarnym gwiazd, na dodatek z problemami okołoporodowymi. Tak, jakby narodzone dziecko przebywało jednocześnie w dwóch światach , magicznym z którego przybyło i realnym. Wraz z toczącą się współcześnie akcją czytelnik poznaje życie Orquidei, jej dzieciństwo, lata młodości, kolejnych 6 mężów i dzieci.
To powieść o stopniowo odkrywanych sekretach rodzinnych, głęboko skrywanych tajemnicach i nierozerwalnych więzach rodzinnych. Wszystko to niesamowicie barwnie i magicznie opisane przez autorkę, której korzenie rodzinne sięgają Ekwadoru.

Śmiało mogę powiedzieć, że to jedna z ciekawszych współczesnych powieści latynoamerykańskich z elementami realizmu magicznego, jaką udało mi się ostatnio przeczytać.
To opowieść o rodzinie Montoya , którą zapoczątkowała postać przybyłej z Ekwadoru do Stanów - Orquidea Divina. Nestorkę rodu czytelnik poznaje u schyłku jej życia, kiedy jej potomkowie otrzymują zaproszenie...

Książka pełna jest tajemnic i niedomówień. Tak naprawdę do końca autorka nie odkrywa przed nami wszystkich tajemnic rodziny Montoyów. Widzę tu duży potencjał na kolejny tom, szkoda mi, że jest to tylko jednotomówka. Świetnie się bawiłam, choć kupiłam tę książkę nie czytając o czym jest.

Książka pełna jest tajemnic i niedomówień. Tak naprawdę do końca autorka nie odkrywa przed nami wszystkich tajemnic rodziny Montoyów. Widzę tu duży potencjał na kolejny tom, szkoda mi, że jest to tylko jednotomówka. Świetnie się bawiłam, choć kupiłam tę książkę nie czytając o czym jest.

„Dziedzictwo Orquídei Diviny” to jedna z tych powieści, którym nie mogłam przepuścić. Kiedy ją zobaczyłam moje myśli bezwiednie powędrowały do prozy Isabel Allende, którą ubóstwiam. Skojarzenie okazało się poniekąd słuszne, ale Zoraida Córdova pokazała własny styl i – pozostając jeszcze przez chwilę w analogi do Allende – napisała powieść dużo bardziej magiczną i dużo bardziej przyziemną.

O czym jest ta książka. Tytułowa Orquídea wzywa swoich krewnych na „akt umierania”. Jest to i nie jest tym, o czym myślicie. Tak, nestorka rodu Montoya ma zamiar przenieść się na tamten świat, ale nie będzie to akt samobójczy czy powolna agonia. Orquídea to kobieta niezwykła, tajemnicza i taka sama będzie jej śmierć. Krewni pamiętają magię, jaka ją otaczała, a ta magia będzie obecna długo po odejściu Orquídei. Jadąc na ceremonię liczą na poznanie odpowiedzi nt. jej życiorysu. Jednak kobieta nie da im odpowiedzi. Potomkowie rodu Montoya odbiorą dziedzictwo, które nie do końca rozumieją, a żeby je poznać będą musieli odbyć drogę do korzeni.

Mogę śmiało napisać, że „Dziedzictwo Orquídei Diviny” to magiczna powieść obyczajowa. Jest to książka o dziwnej rodzinie. Dziwniej nie tylko przez magię, która jej towarzyszy, a wzajemne relacje. Ciężko to wytłumaczyć, ale kiedy poobcujecie z Montoyami zauważycie, jak odlegli, a zarazem bliscy są dla siebie. Każdy z nich żyje na swój sposób, ale łączy ich pewna specyficzna perspektywa patrzenia na świat, gotowość na niezwykłe. Wynika ona z dzieciństwa, jakie zafundowała im Orquídea. Chciałoby się napisać przesyconego zabobonami, ale byłoby to obraźliwe dla tej rodziny. Bo pewne rytuały muszą być odprawiane, bo żeby magia działała trzeba o nich pamiętać.

Wreszcie jest to powieść o niej, o Orquídei. Niechciany bękart. Córka fal. Emigrantka z Ekwadoru. Kobieta odważna, śmiała i zdeterminowana. Zapłaciła wiele, żeby być tam, gdzie dokona się jej żywot. Czy było warto? Jakie tajemnice kryje jej przeszłość? W tym miejscu dodam, że autorka prowadzi w powieści dwie linie czasu. Nieco więcej miejsca zajmuje moment odejścia Orquídei i jego konsekwencje, które „rozgrywają się:” na przestrzeni lat. Co jakiś czas „skaczemy” również do przeszłości, żeby bezpośrednio poznawać życie tej niezwykłej bohaterki.

Zoraida Córdova wykreowała postać, która jest pod każdym względem niezwykła i ta niezwykłość rozrasta się na jej potomków. Zoraida Córdova wykreowała postać, która ma tajemnice. Tajemnice, które chcą, a nie mogą być odkryte. Zoraida Córdova wykreowała Orquídeę – bohaterkę o przepięknym imieniu, która – pomimo że punktem wyjścia dla opowieści jest jej odejście – zapewnia tej książce rozkwit, zapach, charakter.

„Dziedzictwo Orquídei Diviny” to jedna z tych powieści, którym nie mogłam przepuścić. Kiedy ją zobaczyłam moje myśli bezwiednie powędrowały do prozy Isabel Allende, którą ubóstwiam. Skojarzenie okazało się poniekąd słuszne, ale Zoraida Córdova pokazała własny styl i – pozostając jeszcze przez chwilę w analogi do Allende – napisała powieść dużo bardziej magiczną i dużo...

Kojarzycie bajkę "Moje magiczne Encanto" albo "Coco" Disneya?
Powieść "Dziedzictwo Orquidei Diviny" jest w bardzo podobnym klimacie, ale powiedziałabym, że to wersja bardziej dla dorosłych.

Wiadomość, która dociera do wszystkich członków rodu Montoyów budzi w nich mieszaninę strachu, zdziwienia i ciekawości.
Orquidei Diwiny, ich matka i babcia, obwieszcza, że umiera i prosi ich o przybycie.
W końcu po wielu latach wszyscy członkowie rodziny spotkają się w jednym miejscu czekając z niecierpliwością co takiego przygotowała dla nich początkini rodu.

I tak zaczyna się MAGICZNA PRZYGODA, która wielu z nas przypomni czasy bajek i magicznych opowieści.
PRZEPEŁNIONA MAGIĄ I TAJEMNICAMI!
Historia ta podkreśla jak ważne są w życiu rodzinne więzi mimo tego jak bardzo czasami się różnimy, lecz aby pokonać zło musimy trzymać się razem i ponieść, niestety, jeśli to konieczne pełną bólu ofiarę.

Bardzo ważna oprócz więzi rodzinnych jest tutaj moc przyrody. Jest ona jednym z bohaterów. Zachwyca na każdym kroku swoim pięknem i pokazuje swoją siłę.

Niezwykłe jest to jak świat współczesny miesza się tutaj z fantastyką i czasami ciężko mi było wyobrazić sobie to wszystko co się tam działo i połączyć ze znanym mi realnym światem.

DO TEGO OGROM TAJEMNIC!
Prawdę o przeszłości Orquidei Diviny dostajemy krok po kroku, aby dokładnie zrozumieć wszystko to co zadziało się w jej życiu.
Rozdziały są podzielone na:
- ‌te, które opowiadają właśnie o losach początkini rodu
- ‌te, w których towarzyszymy jej potomkom w rozwiązaniu zagadki z przeszłości

Piękna, barwna opowieść, którą bardzo przyjemnie się czyta.
Miło zanurzyć się w inny świat niż nas i ZAKOSZTOWAĆ trochę MAGII!

Kojarzycie bajkę "Moje magiczne Encanto" albo "Coco" Disneya?
Powieść "Dziedzictwo Orquidei Diviny" jest w bardzo podobnym klimacie, ale powiedziałabym, że to wersja bardziej dla dorosłych.

Wiadomość, która dociera do wszystkich członków rodu Montoyów budzi w nich mieszaninę strachu, zdziwienia i ciekawości.
Orquidei Diwiny, ich matka i babcia, obwieszcza, że umiera i...

ta książka była chaotyczna, obfitowała w irracjonalne wydarzenia i sytuacje, które były surrealistyczne nawet w zakresie magii, która tam występowała, ale podobał mi się początkowy klimat książki i magiczne zakończenie

ta książka była chaotyczna, obfitowała w irracjonalne wydarzenia i sytuacje, które były surrealistyczne nawet w zakresie magii, która tam występowała, ale podobał mi się początkowy klimat książki i magiczne zakończenie

🐔Dzisiaj o powieści Zoraidy Cordovy „Dziedzictwo Orquidei Diviny” od @wydawnictwo.kobiece , któremu dziękujemy za egzemplarz. Książka opowiada o losach wielopokoleniowej rodziny Montoyów, mającej ekwadorskie korzenie, skupiając się na matronie rodu, Orquidei Montoi i to w okół jej osoby buduje się cała narracja. Pojawiają się dwie linie czasowe, jedna dziejąca się w teraźniejszości, druga za to opowiada o młodości tytułowej bohaterki. Jest to opowieść o piętrzących się zagadkach z przeszłości, do których rozwiązania bohaterowie muszą dojść sami.

💍 Jest to książka dosłownie na jeden wieczór, tak dobrze się przez nią płynie. Jest w niej coś urzekającego, wciągającego. Pierwsza połowa była w moim odczuciu bardzo ciekawa, pojawiły się w niej interesujące momenty realizmu magicznego. Magii, która w naszej codzienności ukryta jest w szczelinach, a tutaj główna bohaterka ją dostrzega, wyciąga na pierwszy plan i nie lekceważy.

🌞Uważam jednak, ze potencjał tej opowieści został zmarnowany absolutnie oklepanymi schematami fabularnymi, ogranymi w mało angażujący sposób w drugiej części książki. Jak czytelnik mógł sobie wyobrażać w pewnym momencie jak skończy się cała historia, tak to wszytsko dokładnie się wydarzyło, co powoduje niestety wrażenie rozczarowania. Ponadto, wiele wątków w moim odczuciu zostaje nie wyjaśnionych, co nie powoduje poczucia tajemniczości, a niedociągnięcia.

🌊Finalnie, ja, jako odbiorca, zostaje wysoce nieusatysfakcjonowana z zakończenia, które moim zdaniem przysłania dobre aspekty całej historii. Pierwsza połowa zwróciła moją uwagę, była ciekawa, miałam poczucie powiewu świeżości. Po skończeniu książki jednak całość wydała się płaska i sztampowa, bardzo amerykańska - w złym znaczeniu tego słowa.

🐔Dzisiaj o powieści Zoraidy Cordovy „Dziedzictwo Orquidei Diviny” od @wydawnictwo.kobiece , któremu dziękujemy za egzemplarz. Książka opowiada o losach wielopokoleniowej rodziny Montoyów, mającej ekwadorskie korzenie, skupiając się na matronie rodu, Orquidei Montoi i to w okół jej osoby buduje się cała narracja. Pojawiają się dwie linie czasowe, jedna dziejąca się w...